Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Trudno jest, tak naprawdę wyczuć ile osób potrzebuje na obecną chwilę natychmiastowych zmian, aby w końcu były szczęśliwe w swoim wymarzonym spokojnym azylu.

Z jednej strony są marzenia, które chciałoby się zrealizować. Oczywiste jest, że pojawiają się myśli czy istnieje potrzeba naprawdę dokonać zmian, czy nagle nie będzie jednak tęsknoty za czymś, co już zostało zbudowane i niespodziewanie zniknie w szybkim tempie, a kosztowało to wiele pracy, czasu, aby, móc z tego zrezygnować, o ile ma się na to siłę i chęci.

Spotkanie się z nowo poznaną twórczością autorstwa Pani Kim Jee Hye w książce pt. ''Kuchnia książek'' pozwala na to, aby wyciągnąć odpowiednie wnioski i rozszyfrowanie kim są tak naprawdę główna bohaterka Yujin wraz z pozostałymi występującymi w niej klientami, którzy są gośćmi, a być może odgrywają inną rolę?

Czytając, tę książkę można uruchomić sobie wyobraźnię, zobaczyć w niej, jak wyglądają bohaterowie, ich dotychczasowe życie zawodowe, prywatne, problemy, poznać ich myśli, przemyślenia, co ich drażni, kogo lubią najbardziej, a kogo chcą unikać, aby już więcej nie zobaczyć go na drodze do szczęścia.

Podoba mi się to, że mogę ocenić zachowanie każdego z osobna bohaterów, połączonego z jego różnym charakterem, od którego wiele zależy, przeżywszy inną historię z przyzwyczajeniem się do niej lub ucieczki do nowego nieznajomego miejsca, w którym można o trudnych chwilach zapomnieć i żyć na nowo.

Zastanawiałam, się w trakcie czytania skąd czerpała pomysły, mądrość, dobre słowo Yujin główna bohaterka i czy ona czuje, się szczęśliwa tworząc azyl, w którym to odnajdują się mniej lub bardziej goście przyjeżdżający na dobrą kawę, poczytać książkę, przespać się po zaczerpnięciu odpoczynku, po który przyjechali z chęcią, aby nabrać nowych sił do pracy.

Książka ta składa z 7 rozdziałów skonstruowanych pomysłowo.

Ujmujące są dla mnie w tej książce historie, w których jest, pokazanie co czują tak naprawdę bohaterowie, czy oni są zadowoleni z życia, czy jednak muszą przeżyć jeszcze raz na nowo, aby zrozumieć, czy jeszcze jest szansa na odratowanie tego, co zostało utracone, a może już nie?

Na te inne pytania odpowiedzi znajdziemy, czytając tę napisaną ciekawie książkę.

Słowa uznania kieruje dla Pani Marty Niewiadomskiej, która podjęła się tłumaczenia książki debiutującej na rynku wydawniczym koreańskiej autorki.

Wydawnictwu Czarna Owca dziękuje za możliwość poznania twórczości Pani Kim Jee Hye w książce pt. ''Kuchnia książek''.

Jak najbardziej polecam przeczytać tę książkę.

Trudno jest, tak naprawdę wyczuć ile osób potrzebuje na obecną chwilę natychmiastowych zmian, aby w końcu były szczęśliwe w swoim wymarzonym spokojnym azylu.

Z jednej strony są marzenia, które chciałoby się zrealizować. Oczywiste jest, że pojawiają się myśli czy istnieje potrzeba naprawdę dokonać zmian, czy nagle nie będzie jednak tęsknoty za czymś, co już zostało...

Nie jestem w stanie oderwać wzroku od książki, kiedy to główni występujący bohaterowie są, tak bardzo zróżnicowani charakterami są pod każdym możliwym, względem mający do wykonania konkretną misję.

Lubię poznawanie twórczości nowych pisarzy chcących przedstawić historię mogącą czegoś nauczyć nowego czytelnika bądź nie, bo na to nie ma z góry ustalonych reguł.

Ciekawiło, mnie co ma do powiedzenia w tej kwestii T. Kingfisher autorka książki pt.'' Cierń'' pod nadanym interesującym tytułem i jakie związane są z nim tajemnice.

Doceniam autorkę za to, że ma pomysł na książkę, aby zawarta treść w opisie była zgodna oraz przebieg akcji był zrozumiany.

Na samym wstępie zaznaczę, że podobały się mi zadawane przez wróżkę przemyślenia dotyczące jej wyglądu, który nie był piękny, ale być może znaczył coś dla niej, a dla ludzi był niestety niemiły w odbiorze. Być może nie każdy docenia wygląd, lecz to, co się pod nim ukrywa na zewnątrz.

Jesteśmy świadkami, którzy dowiadują się, gdzie obecnie przebywa królewnie uwięzionej w zamku, gdzie tarczą obronną są dla niej tytułowe ciernie i nie umożliwiają jej uwolnienie się do świata, w którym powinna przebywać i cieszyć się wolnością.

Należy, być bardzo czujnym poznając wróżkę, czy ona ma naprawdę dobre serce, czy jest wrażliwa, a może ma w sobie na tyle nienawiści, że nie chce, aby życie królewny zostało uratowane i podstępnie za schowanym uśmiechem wyśmiewa się z każdej podjętej próby uwolnienia jej przez odważnych śmiałków.

Nasuwa się wiele pytań po przeczytaniu pierwszego rozdziału dotyczących zachowania wróżki, które nie każdemu się podoba ono, ale czy ona ma jakiś ukryty cel tego, czy jednak wisi w powietrzu coś innego?

Podobał mi się ciekawie przeprowadzony dialog Rozpuszki z kulturalnym, spostrzegawczym rycerzem Halimem.

Czy ich nieplanowane spotkanie będzie początkiem pięknej znajomości, która odmieni ich życie, czy królewna uwięziona na zamku zostanie uratowana, a może był to tylko długi sen zostawiający miłe wspomnienie w świecie przepełnionym samotnością i bezradnością?

Polecam przeczytać tę baśń, gdyż poznanie losów bohaterów wywołuje emocje, które są najpiękniejszym darem, jaki może, podarować autorka lubiąca sprawiać radość czytelnikom tworząc niezwykłą opowieść.

Nie jestem w stanie oderwać wzroku od książki, kiedy to główni występujący bohaterowie są, tak bardzo zróżnicowani charakterami są pod każdym możliwym, względem mający do wykonania konkretną misję.

Lubię poznawanie twórczości nowych pisarzy chcących przedstawić historię mogącą czegoś nauczyć nowego czytelnika bądź nie, bo na to nie ma z góry ustalonych reguł.

Ciekawiło,...

Jak szybko mija czas od momentu, kiedy to po raz pierwszy przeczytałam książkę autorstwa Pana Érica-Emmanuela Schmitta pt. ''Noc ognia'', a był to rok 2016.

Uważam, że był, to czas mile upływający na poczekaniu aż pojawi się jego druga książka, z którą krok po kroku zapoznawałam się powoli, ponieważ tego autora nie czyta się szybko. Należy dobrze zrozumieć jej treść, przesłanie, a przede wszystkim myśli, jakie kieruje bezpośrednio do czytelników.

Cieszę się ogromnie, że mogłam po raz drugi przeczytać książkę pt. ''Sen o Jerozolimie'' autorstwa Pana Érica-Emmanuela Schmitta i sprawdzić, czy uległa zmianie jego koncepcja, pomysł, dostrzeganie od razu tego, czego my nie widzimy na pierwszy rzut oka lub z konieczności obawy nie chcemy ujawnić przed ponoszeniem konsekwencji tego, co jest dla nas idealne, a naprawdę nie jest.

Za to właśnie polubiłam twórczość Pana Érica-Emmanuela Schmitta, który potrafi w niezwykły sposób dzielić się odważną opisywaną i podjętą tematyką stanowiącą ogromne przed nim wyzwanie.

Odnosiłam wrażenie podczas czytania tej książki, że ja również uczestniczę w podróży razem z autorem, bo opowiada o niej z należytym szacunkiem, którym obdarza się ziemię świętą, nawet jeśli nie do końca ma się mocną wiarę.

Dzięki temu, że autor przedstawia świadków, którzy opowiadają trudne dla nich chwile zwątpienia wiary, pogubienie się, to znajduje się wówczas osoba wskazująca im właściwą drogę do bycia ponownie szczęśliwym.

Minusem, który mi się nie podoba, u autora jest to, że nie rozumie słów zapisanych w Piśmie Świętym, ponieważ z nimi polemizuje i są dla niego nieco dziwne.

Największą ciekawostką jest to, że książka od samego początku stanowi tajemnice, co zakończenia, czy autor odzyska wiarę w lepsze jutro, czy polubi miejsca, które dla wielu z nas znane są jedynie z fotografii, telewizji, opowieści osób mających zaszczyt widzieć je na żywo dzięki lubianym przez nich podróżom, a następnie dzielą się wrażeniami, jak się czuli, zwiedzając i poznając je z bliska.

Słowa uznania kieruje dla papieża Franciszka, który to delikatnie wyraził uwagi w posłowiu, co myśli o autorze i o jego podróży do miejsc świętych.

Można bardzo łatwo wyciągnąć wnioski nasuwające się po przeczytaniu tej książki.

Za możliwość przeczytania książki pt.'' Sen o Jerozolimie'' autorstwa Pana Érica-Emmanuela Schmitta dziękuje Wydawnictwu Znak Litera nova.

Jak szybko mija czas od momentu, kiedy to po raz pierwszy przeczytałam książkę autorstwa Pana Érica-Emmanuela Schmitta pt. ''Noc ognia'', a był to rok 2016.

Uważam, że był, to czas mile upływający na poczekaniu aż pojawi się jego druga książka, z którą krok po kroku zapoznawałam się powoli, ponieważ tego autora nie czyta się szybko. Należy dobrze zrozumieć jej treść,...